
wat is osteopathie?
Osteopathie is een manuele onderzoeks- en behandelmethode die zich richt op de dynamiek en onderlinge relaties van gewrichten, organen en andere weefsels van het menselijk lichaam. De osteopaat gebruikt voor zijn onderzoek en behandeling zachte handgrepen en zal zo de beweeglijkheid van de te behandelen oorzaak van de klacht verbeteren. De doelstelling is het herstellen van het natuurlijk evenwicht om zo gezondheid weer tot uiting te laten komen. De belangrijkste principes van osteopathie zijn:
Osteopathie gaat op zoek naar de oorzaak van de klacht, een oorzaak die niet altijd op dezelfde plek te vinden is als waar de klacht tot uiting komt! Een osteopaat onderzoekt daarom bij iedere klacht het hele lichaam;
 De onderlinge relaties kunnen gevonden worden 
    op mechanisch, neurologisch- en circulatoir gebied en via de omhullende vliezen. 
    Daarom is het dus goed mogelijk, dat de osteopaat op een plaats gaat behandelen 
    die indirect met de klachten is verbonden. 
    
    Waarom is beweging voor een osteopaat belangrijk? 
    
     Omdat 
    ons lichaam nu eenmaal bewust en onbewust veel bewegingen moet maken. Daarmee 
    bedoelen we niet alleen lopen, maar juist die onbewuste bewegingen die ons 
    lichaam maakt om gezond te blijven. Zo dalen en stijgen onze nieren 1 ½ 
    cm. per ademhaling door hun relatie met het middenrif en worden de darmen 
    ondersteund in hun peristaltische bewegingen. Een hartspier trekt ongeveer 
    100.000 keer per dag samen en de maag moet heel wat voedsel kneden voordat 
    het verder verteerd kan worden. Dan kun je al snel in de problemen raken wanneer 
    de glijvlakken van deze structuren niet vrij van elkaar liggen. Zo kun je 
    chronische lage rugklachten met uitstraling in je benen ontwikkelen doordat 
    je nieren niet geheel vrij liggen of hoofdpijn doordat je voedsel niet goed 
    voorverteerd wordt in de maag.
 Omdat 
    ons lichaam nu eenmaal bewust en onbewust veel bewegingen moet maken. Daarmee 
    bedoelen we niet alleen lopen, maar juist die onbewuste bewegingen die ons 
    lichaam maakt om gezond te blijven. Zo dalen en stijgen onze nieren 1 ½ 
    cm. per ademhaling door hun relatie met het middenrif en worden de darmen 
    ondersteund in hun peristaltische bewegingen. Een hartspier trekt ongeveer 
    100.000 keer per dag samen en de maag moet heel wat voedsel kneden voordat 
    het verder verteerd kan worden. Dan kun je al snel in de problemen raken wanneer 
    de glijvlakken van deze structuren niet vrij van elkaar liggen. Zo kun je 
    chronische lage rugklachten met uitstraling in je benen ontwikkelen doordat 
    je nieren niet geheel vrij liggen of hoofdpijn doordat je voedsel niet goed 
    voorverteerd wordt in de maag.
    Vindt er ergens in het lichaam een bewegingsvermindering plaats, door bv. 
    traumata, operaties, ontstekingen, stress of slechte voedingsgewoonten, dan 
    zal het evenwicht verstoord kunnen worden en is er sprake van funktieverlies 
    van het weefsel en zijn omgeving. Het kan even duren voordat iemand ook echt 
    klachten krijgt want gelukkig kan het lichaam zich lange tijd nog aanpassen 
    aan nieuwe situaties. Wanneer echter ook dit aanpassingsmechanisme niet meer 
    kan worden volgehouden ontstaan de problemen. De osteopathie richt zich op 
    het weer mobiel maken van dit weefsel. Herstel van de bewegingsmogelijkheid 
    leidt vervolgens tot herstel van funktie en evenwicht.
    Osteopathie is gebaseerd op reguliere kennis van o.a. anatomie, fysiologie, 
    embryologie, neurologie, pathologie en gedrag van de mens. De kracht van osteopathie 
    ligt in de integratie van deze kennisgebieden.
    
    Geschiedenis van de Osteopathie
    
     Grondlegger 
    van de Osteopathie is Andrew Taylor Still (1828-1917), een Amerikaanse arts. 
    Als chirurg bouwde hij een enorme anatomische kennis op en combineerde hij 
    zijn klassieke scholing met zijn nieuwe inzichten. Hij onderzocht de samenhang 
    en onderlinge invloed tussen de verschillende lichaamssystemen, en ontdekte 
    dat een storing in het ene systeem klachten kon veroorzaken in het andere 
    systeem. Sinds 1966 is osteopathie in de Verenigde Staten wettelijk gelijkgesteld 
    met de reguliere geneeskunde.
Grondlegger 
    van de Osteopathie is Andrew Taylor Still (1828-1917), een Amerikaanse arts. 
    Als chirurg bouwde hij een enorme anatomische kennis op en combineerde hij 
    zijn klassieke scholing met zijn nieuwe inzichten. Hij onderzocht de samenhang 
    en onderlinge invloed tussen de verschillende lichaamssystemen, en ontdekte 
    dat een storing in het ene systeem klachten kon veroorzaken in het andere 
    systeem. Sinds 1966 is osteopathie in de Verenigde Staten wettelijk gelijkgesteld 
    met de reguliere geneeskunde.
    Via Engeland en Frankrijk is de osteopathie in Europa zich gaan ontwikkelen. 
    Nederland heeft nu een vijfjarige opleiding die toegankelijk is voor artsten 
    en fysiotherapeuten. Zo garanderen osteopaten een sterke medische basis.
  
 
 

| 
 Pauline Hoogland  |